Veel hooggevoelige kinderen hebben ‘last’ van een vol hoofd. Ze maken zoveel mee op een dag en kunnen dit niet altijd goed verwerken, waardoor ze ervaren dat ze een vol hoofd hebben.

Je kunt dit vergelijken met een emmertje. Als een emmer buiten staat en het regent, loopt een emmer vol met water. Als vervolgens het zonnetje erop schijnt, zal er weer water verdampen. Soms komt er een hondje langs die er wat uit drinkt of geef je er je plantjes mee water. Dat voorkomt dat het emmertje te vol raakt en misschien wel over loopt.

Het hoofd van een hooggevoelig kind loopt gedurende de dag vol met prikkels. Dit kan ’s morgens al beginnen wanneer een kind moet haasten om op tijd op school te komen, of wanneer hij tv mag kijken en ‘ineens’ weg moet en dus het programma niet af kan kijken. Vervolgens zit je kind de hele dag op school: in een klas met 25 kinderen die allemaal hun eigen emoties bij zich hebben en praten/kletsen/rond lopen, in een klas met een juf of meester die zo zijn of haar emoties met zich mee neemt, op een speelplaats tijdens de pauze waar alle kinderen rond rennen en gillen. Elke keer een ander vak, andere lesstof dus ook weer lesstof die afgesloten moet worden (lukt jouw kind dit goed, overstappen van taal naar rekenen?). Misschien zit jouw kind al op het voortgezet onderwijs met elk uur een ander vak in een ander lokaal met een andere leerkracht en andere leerlingen, lopen door de overvolle gangen en drukte en geroezemoes in de pauzes. En dan is dit slechts een kleine greep uit de situaties waarin jouw kind op een dag verzeild raakt.

Je kunt je voorstellen dat als jouw kind hooggevoelig is en al deze prikkels op een dag te verwerken krijgt, op een gegeven moment het emmertje vol zit en misschien wel over loopt.

Je kunt, met enige oefening en oplettendheid, merken aan jouw kind wanneer dit het geval is, en dan het liefst natuurlijk voordat de bom ontploft! Want als het emmertje over loopt, dan krijg je te maken met een boos, gefrustreerd, verdrietig, drammerig kind… “Niets zo ongevoelig als een overprikkelde hooggevoelige” zei een trainer ooit tegen me. Een overprikkelt hooggevoelig kind is alleen nog maar op zichzelf gericht en weet niet meer wat hij met zichzelf en met al die drukte in zijn hoofd aan moet. Dus hij wil al helemaal niets weten van jou met je goede bedoelingen (“wil je thee of ranja?” kan dan al teveel gevraagd zijn).

Maar hoe kun je dit nu voor zijn? Hoe kun je jouw kind helpen om dat emmertje niet over te laten lopen? Hoe kun je jouw kind helpen als zijn emmertje dreigt over te lopen, als het hier slechts 1 druppeltje van verwijderd is?

Allereerst is voorkomen natuurlijk beter dan genezen. Er zijn verschillende (visualisatie) oefeningen die jouw kind kunnen helpen om niet alle prikkels binnen te krijgen. De Vuurkring is een mooi voorbeeld hiervan, maar hij kan bijvoorbeeld ook een bal om zich heen visualiseren in de klas. Belangrijk is wel dat je ervoor zorgt dat de leerkracht altijd gehoord wordt! Maar emoties en ‘ruis’geluiden kunnen eenvoudig buitengesloten worden.

Het is belangrijk om goed naar je kind te kijken. Vooral de ogen kunnen in deze veel zeggen. Kijkt je kind je aan of juist niet, en wat zeggen zijn ogen? Ook in de houding kun je veel zien: rechtop of juist wat gebogen, of misschien zie je in zijn houding al opstandigheid? Hier kun je al op inspelen: ga je meteen vragen hoe de dag was, of laat je je kind even rustig binnen komen en zeg je nog even niets?

Geef je kind ruimte. De ruimte om binnen te komen, om zijn jas uit te doen en tas neer te zetten (vraag jezelf af hoe belangrijk jij het vind dat de jas direct aan de kapstok wordt gehangen en de tas uitgeruimd wordt, of kan dit misschien ook een half uurtje later en voorkom je hiermee dat je een boos kind hebt?). Maar ook de ruimte om zelf te vertellen of misschien juist niet. Misschien wil jouw kind eerst even lekker trampoline springen, met een bal schoppen of even op bed liggen of op zijn kamer rommelen.

Laatst kwam er een hooggevoelig meisje in mijn praktijk. Ze vertelde hoe haar emmertje soms vol loopt en dat ze dan ineens heel boos of verdrietig kan worden. Ik vertelde over het emmertje en dit was heel herkenbaar voor dit meisje. We hebben de emmer getekend en erbij gezet wat er allemaal in gaat op een dag bij haar. Daarna hebben we de vuurkring geoefend, daar kon ze wel wat mee! Ze is er enthousiast mee aan de slag gegaan en doet hem nu elke dag!

Dat is mooi, want hoe meer je de Vuurkring oefent, hoe makkelijker je hem op kunt roepen!